Ακατάληπτον

Αυτές τις μέρες προβληματίζομαι με διάφορα θέματα, τα οποία όμως αν αναλυθούν μάς οδηγούν στο ένα και κεντρικό ζήτημα, ήτοι τον τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων. Νομίζω λοιπόν ότι αυτό που πρέπει να αλλάξω/διαμορφώσω στη ζωή μου είναι ένα εργαλείο προσέγγισης των εγειρόμενων θεμάτων. Και τα κατάφερα να το διαμορφώσω. Στον αντίποδα του "ό,τι μπορεί να πάει στραβά θα πάει", εγώ αντιτάσσω τη θετική βερζιόν, δηλαδή "όλα θα πάρουν την πιο απρόσμενη τροπή".
Θα σάς δώσω μερικά παραδείγματα του πρόσφατου μόνο παρελθόντος:
- ο επι δεκαετία γκόμενος της κολλητής και πολύ αγαπημένος φίλος που προέτεινε 'πολιτισμένο' χωρισμό τελικά προσπάθησε να τη στραγγαλίσει
- Ο καινούργιος μας φίλος τελικα μάς βγήκε εραστής της μαγνητοσκόπησης παρτουζών
- Η καινούργια μας φίλη δεν το κατάλαβε εγκαίρως...
- Ο άλλος καινούργιος μας πολλά υποσχόμενος φίλος μάς βγήκε μανιπιουλεϊτορ, που απλά θέλει να κοιτάζεται στον καθρέφτη
Σύμφωνα με τα παραπάνω θα κάνω μία απλή προσπάθεια να μαντέψω το μέλλον
- Ο γκόμενος που πρέπει να χωρίσω θα με αφήσει για να πάει να ζήσει με τον σκύλο μου και τη Σελίν Ντιόν
- Ο Λυκαβηττός θα φύγει ως δια μαγείας από τη θέση του. Ως εκ τούτου όλοι αυτοί που πλήρωσαν μία ολόκληρη περιουσία για να πάρουν ενα φτωχικό στον περιφερειακό θα μείνουν με άδεια χέρια
- Εμείς δε θα έχουμε πού να πάμε
- Θα γίνει εμπάργκο στη Σκουφά τα μεσημέρια του Σαββάτου και όλοι οι γουωναμπήδες θα μείνουν κλεισμένοι στα σπίτια τους
- Ο κύριος Βαρετός θα αποδειχθεί 16χρονος έφηβος που ζεί με τη μαμά του (η κυρία του σπιτιού) και τον μπαμπά του (ο οδηγός). Το γραφείο του δεν είναι άλλο από το φροντιστήριο (σόρυ Τσητα)
- νομίζω ότι η λίστα της παραδοξολογίας είναι απλά ατελείωτη.